Η ανεπίσημη «πρώτη» του Ντιέγκο Μαραντόνα μπροστά στο κοινό που έμελλε να τον λατρέψει σαν θεό ήταν απέναντι στο αντίπαλο δέος του Μπουένος Άιρες, τη Ρίβερ Πλέιτ. Και είχε πολλά superclasico στοιχεία.

Μολονότι στις μέρες μας ο Ντιέγκο Μαραντόνα είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Μπόκα Τζούνιορς, τον καιρό που άφηνε την Μπαρτσελόνα για τη Νάπολι, αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο. Είναι χαρακτηριστική η κοινή συνέντευξη που είχε δώσει με τον Νολμπέρτο Αλόνσο το 1986, μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ από την Αργεντινή, στο El Grafico. «Δεν ήσουν Ιντεπενδιέντε μικρός;», τον είχε ρωτήσει ο Αλόνσο. «Όχι και θα το ξεκαθαρίσω μια και καλή. Ήμουν με την Ιντεπενδιέντε στο Copa Libertadores, με είχε τρελάνει και με είχε πάει ο κουνιάδος μου να τη δω, αλλά πάντα ήμουν Μπόκα. Η Μπόκα είναι συναίσθημα. Έχω στο μυαλό μου ότι θα επιστρέψω. Στην Μπόκα έπαιξα ως οπαδός». Δύο χρόνια πριν από αυτή τη συνέντευξη, λοιπόν, όταν έπαιρνε τη μεταγραφή στον ιταλικό Νότο, τα πράγματα ήταν σαφώς λιγότερο ξεκάθαρα.

Νάπολι – Ρίβερ Πλέιτ: Το ντεμπούτο του Μαραντόνα

Στις 19 Αυγούστου του 1984, όταν η Ρίβερ έμπαινε στο Σαν Πάολο για ένα φιλικό με την ομάδα του Ντιέγκο, στην πρώτη του αναμέτρηση με τη φανέλα της, βρισκόταν σε μεταβατικό στάδιο. Οι «Μιγιονάριος» είχαν φτάσει στον τελικό του πρωταθλήματος Νασιονάλ, όμως είχαν χάσει από τη Φέρο, με αποτέλεσμα ο προπονητής Λουίς Κουμπίγια να απολυθεί. Η οικονομική κατάσταση της ομάδας ήταν πολύ άσχημη, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται, ενώ το πρωτάθλημα Μετροπολιτάνο είχε ήδη εκκινήσει, να δίνει μεσοβδόμαδα φιλικά.

Η πρόσκληση για το Σαν Πάολο, προκειμένου η Νάπολι να ξοφλήσει κάποιες οφειλές από τη μεταγραφή του Ραμόν Ντίας το 1982, της ήρθε «κουτί», καθώς πριν είχε κανονισμένα φιλικά στη Βαλένθια και τη Μούρθια. Στις τάξεις της είχε μεταξύ άλλων τον Αλόνσο, με τον οποίο ο Μαραντόνα έδωσε την κοινή συνέντευξη δύο χρόνια αργότερα, αλλά και τον νεαρό Έντσο Φραντσέσκολι.

«Η Νάπολι χαιρετά τον βασιλιά της»

Στο μεταξύ, στην πόλη βρίσκονταν ήδη δημοσιογράφοι από την Αργεντινή για να καταγράψουν την παράνοια που επικρατούσε για τον Μαραντόνα. Η Νάπολι απείχε αρκετά ακόμα από την ομάδα που θα κατακτούσε το Σκουντέτο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ματς έπαιξαν μόλις δύο ακόμα ποδοσφαιριστές από την 11άδα που τρία χρόνια αργότερα θα έγραφε ιστορία. Όμως είχαν καταλάβει όλοι, ότι ο «Πίμπε ντι Όρο» ήταν εκεί για να τους αλλάξει τη ζωή. «Ένα κλίμα πάθους χωρίς προηγούμενο, στολισμένα αμάξια, το ντελίριο της Νάπολης για μια πραγματικότητα που για πολλούς είναι κοινωνική και πολιτική, στην οποία ο αδύναμος νότος έχει την πολυτέλεια να ανταγωνιστεί τους σπουδαίους του βορρά», έγραφε ο Χουάν ντε Μπιάσε στην Clarin.

«Σημαίες, μπλουζάκια, κασκόλ και χιλιάδες σουβενίρ με το πρόσωπο του Μαραντόνα. Η Πιστόγια είναι 500 χιλιόμετρα βόρεια της Νάπολης και βρέθηκαν 20.000 οπαδοί για ένα φιλικό απέναντι στην Σαμπντόρια», έλεγε από την πλευρά του το El Grafico. Σε μια εποχή που στις ιταλικές ομάδες επιτρέπονταν δύο ξένοι και στο πρωτάθλημα έπαιζαν μεταξύ άλλον ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίνγκε, ο Σόκρατες, ο Ζούνιορ και ο Μπρίγκελ, η Corriere χαρακτήρισε τον Ντιέγκο ως τον κορυφαίο ξένο, ενώ την ημέρα του αγώνα με τη Ρίβερ η Mattino βγήκε με πρωτοσέλιδο: «Η Νάπολι χαιρετά τον βασιλιά της». Ο πατέρας του Αργεντινού έφτασε στην πόλη λίγες ώρες πριν και δεν μπορούσε να πιστέψει τον πανζουρλισμό που γινόταν για τον γιο του.

Σημαίες της Μπόκα και κότες!

Και ο αγώνας; Ξεκίνησε με καπνογόνα, αρκετές σημαίες της Μπόκα και μία, μάλιστα, στο σημείο που κάθονταν οι ultras, οι φανατικοί οπαδοί της. Όπως είπαμε και πριν, σε μια εποχή που η σχέση του Ντιέγκο με τους Σενέισες δεν ήταν ακόμα γνωστή. Όμως ήταν ο δικός τους τρόπος για να πάρουν θέση στο superclasico, να πικάρουν τον αντίπαλο και να δείξουν στο νέο τους δεκάρι ότι από τη στιγμή που έχει παίξει μπάλα στη γειτονιά της Λα Μπόκα, δεν τίθεται θέμα επιλογής. Το πικάρισμα δεν έμεινε εκεί. Λίγο πριν τη σέντρα, κάποιος από την ομάδα των «παρτενοπέι» πέταξε στο γήπεδο τρεις κότες! Ήταν κάτι που συνέβαινε στην Αργεντινή, με το παρατσούκλι «gallinas» να «κολλάει» στην ομάδα του Νούνιες λόγω της αδυναμίας της να σηκώσει Copa Libertadores (πήρε το πρώτο της το 1986). Ωστόσο, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την Ευρώπη!

Τι άλλο αξιοσημείωτο συνέβη σε εκείνο το 0-0; Ο Μαραντόνα σκόραρε με τη χέρι, όμως ο διαιτητής είδε τη φάση, το κατάλαβε και το ακύρωσε. Όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο, ταξίδεψαν νοερά πίσω στη στιγμή εκείνη όταν ο Ντιέγκο έριχνε στο καναβάτσο την Αγγλία με τον ίδιο τρόπο, δύο χρόνια αργότερα. Για την ακρίβεια, ήταν κάτι που το είχε ξανακάνει στην Αργεντινή, το ένα μάλιστα σε ένα Superclasico που είχε βρει την Μπόκα νικήτρια με 3-0, όμως το «Χέρι του Θεού» ήταν εκείνο που έμεινε για πάντα στις μνήμες.

Μαραντόνα – Νάπολι: Όνειρο…

Η Νάπολι τα βρήκε σκούρα. Μην ξεχνάμε ότι η αντεπίθεσή της μόλις είχε ξεκινήσει. Στο γήπεδο, όμως, βρέθηκε και ο Σέσαρ Λουίς Μενότι, ο οποίος σε κεντρικό εστιατόριο το βράδυ της ισοπαλίας, ρωτούσε πόσα πλήρωσαν οι συμπαίκτες του Ντιέγκο για να παίξουν στο πλευρό του, σε μια προσπάθεια να αναδείξει τη σημασία του για την ομάδα.

Ο Ντε Μπιάσι, του πήρε συνέντευξη μετά το ματς. «Αισθάνθηκα σαν 80 χιλιάδες άνθρωποι να είναι συγγενείς μου. Είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι έζησα στη Βαρκελώνη. με αγάπησαν κι εκεί, αλλά εδώ είναι σαν όνειρο», είπε χαρακτηριστικά. Όνειρο για μια ολόκληρη πόλη. Το επίσημο ντεμπούτο του έγινε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1984, με αντίπαλο τη Βερόνα…